แผลร้อนใน ในปาก (แผลเล็ก ๆ ที่เจ็บชิบหาย)

ณ วันนี้ แผลร้อนใน ในปาก หรือที่ผมเรียกชื่อเล่นว่า "ปั๊ปโปะจัง" เพื่อสร้างความสนิทสนมให้มันเพราะมันมาหาผม 2-3 เดือนครั้ง

ทุกครั้งที่มา ผมได้ประโยชน์มากมายจากปั๊ปโปะจังครับ กลายเป็นคน สงบเงี่ยม พูดน้อย ไม่เถียงใคร (เพราะแม่งเจ็บ) ผมได้ลดน้ำหนักอย่างจริงจัง (ทั้งที่กรูก็ไม่ได้อ้วน) และที่สำคัญ ใช้ลิ้นไม่ค่อยได้ (อย่าคิดลึก โฮะๆ) เพราะปั๊ปโปะจังคงจะชอบลิ้นที่สุด โดยเฉพาะปลายลิ้น เพื่อน ๆ ลองจินตนาการดิครับ อยากกินอาหารแสนอร่อย แต่พออาหารสัมผัสลิ้น โอ้ว แม่เจ้า โคตรบิดาโคตรมารดาเจ็บครับ

ผลคือ...ผมน้ำหนักลดอย่างรวดเร็ว และพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ฮาฮา ทีนี้ ไหนๆ ก็หัดเขียนบล๊อก กับเค้าแล้ว เลยลองเอาข้อมูลที่หามา มาแบ่งปันสักหน่อย

ลักษณะของปั๊ปโปะจัง :เป็นแผลก้นตื้นมีขอบแดง ก้นแผลสีขาว-ครีม เกิดในช่องปาก - ลำคอ มักจะหายไปได้เองภายใน 1 -2 สัปดาห์ แต่อาจกลับเป็นซ้ำๆ ได้หลายครั้ง

เพราะอะไร? : ยังไม่แน่ใจครับ แต่อาจเพราะเหตุผลต่างๆ ดังนี้

1. ความเครียด
2. ภาวะขาดน้ำ คอแห้ง ปากแห้ง
3. ขาดการพักผ่อนที่เพียงพอ
4. ขาดสารอาหาร วิตามินบางชนิด เช่น Folate, ธาตุเหล็ก เป็นต้น
5. ระบบภูมิคุ้มกันเชื้อไวรัส หรือแบคทีเรียบางชนิด

ปั๊ปโปะจังแทรกซึมอยู่ในสังคมครับ โดยพบในคนทั่วไปประมาณ 10% – 20% ของประชากร จึงถือได้ว่า ปั๊ปโปะ เป็นดาราได้ 555

วิธีหนีห่างจากปั๊ปโปะจัง

1. พักผ่อนให้เพียงพอ(ผมนอนดึกมากๆ)
2. ดื่มน้ำเปล่ามากๆ (ผมติดแป๊ปซี่กินเหมือนน้ำเปล่า)
3. ออกกำลังกายคลายเครียด(ผมไม่ได้ทำเลย นั่งแต่หน้าคอมฯ)
4. รับประทานอาหารให้ครบหมู่(กินตะบี้ตะบัน ไม่เคยรู้ว่าครบมั้ย)
5. เลี่ยงอาหารที่ทอดน้ำมัน หรือขนมกรอบๆ ผลไม้เช่น ลำไย ทุเรียน เงาะ ขนุน(ผมชอบกินหลายอย่างเลย)
6. กินยาแก้ร้อนใน ไม่ว่าาจะแผนปัจจุบัน หรือ แผนโบราณ (ผมเกลียดยา)

จากข้อควรกระทำด้านบน ผมพบว่า...ชิบหาย กูไม่ได้ทำสักข้อ มิน่า...ปั๊ปโปะ ถึงได้ทั้งรักทั้งหลงผม

เอาล่ะครับ จากที่บรรยายมา คาดว่าเพื่อนๆ คงรู้จักปั๊ปโปะจัง และวิธีรับมือมากขึ้นแล้ว ส่วนผมคงต้องปรับนิสัยการดูแลตัวเองซะใหม่ ถ้าผมอยากตัดขาดจากปั๊ปโปะจัง :)